Kwento ng isang kaibigan… (true to life survivor)

May isa akong friend.. nag kwento siya sa akin ng isang karanasan sa buhay niya na masasabi ko na ang brave niya na tao at bilib ako sakanya sa napag daanan niya ang ganung pag subok ng buhay…minsan inakala ko sobra na at malala na ang mga pag subok sa buhay na pinag daraanan ko… pero nung tiningnan at pinakingan ko ng mabuti ang mundo.. napapahinto ako… at napapaisip at na-guguilty… napa ka blessed ko pala…dahil sa lahat ng sakit na pinag daraanan ko may natutunan ako… kaya nung huminto ako para mag isip.. napadasal ako..
“GOD, sorry, kung minsan naitanung ko sayo at hindi maintindihan ang mga pinagdaraan ko, sorry kung minsan noon nagalit ako sayo, sorry dahil nasaktan kita at naging makasarili ako… and most of all thank you dahil mahal mo ko at ibinigay mo sakin lahat ng eto… pinagpa-pray ko din po sana yung others na mas nangangailangan po ng tulong mo po.. listen to their prayers po… amen “
Eto ang kwento ng kaibigan ko… 20-21 years old siya noon… 2006, pumapasok siya sa college as normal student… that time… sumasakit lagi every morning yung tiyan niya.. sobra sakit lagi.. may ugali kase siya na pag may sakit siya hindi siya nag sasabi sa parents niya.. that time inisip niya na either empacho o kabag lang yun.. kase sasakit ng 1 hour tapus normal na the whole day almost everyday… then one day sa school.. nag special class siya one on one sa professor niya sa faculty rom… nag paalam siya mag comfort room sa pag aakalang natatae lang siya… then yung professor niya umalis din to go somewhere natagalan… pag punta niya sa banyo na nasa sulok sulok ng office room, sumakit tiyan na sa point na napaupo na siya sa sakit.. nahihilo siya at feeling hihimatayin sa sakit… pero tinapangan niya at inisip na lalabanan niya yung sakit.. hindi na siya maka lakad that time.. kaya napa upo nalang siya sa toilet bowl for one hour at nung naisip niya na kailangan na niya lumabas else walang makaka alam na andun siya full effort siya lumabas pag ka labas nakita siya ng professor niya na namumutla na at nanghihina.. pinupo siya pinaypayan, dinala sa clinic at pinainum ng gamot, then hinatid na siya ng mga friends niya sa house, pag dating sa house, tiniis pa din niya yung sakit til hindi na niya kaya nag sabi na siya sa parents niya at nag padala na sa hospital.. sa hospital dinala siya sa emergency room at dun sinuri at akala pa ng doctor na buntis siya.. nakipag talo pa siya sa doctor dahil wala siyang boy friend so paano mangyayari yun, ayaw pa niya mag give ng urine sa doctor to have the examination kase nga naiinis siya so nagtalo pa sila ng doctor til ihing ihi na siya naibigay na niya yung urine niya for the test, after lumabas negative nga, hindi buntis, so inakala ng mga doctor baka appendicitis na yun, so ni-start na yung operation, then nakita ng mga doctor na namamaga nga yung appendix niya.. but not because appendix ang prob.. but because kase nauusog na yung appendix niya at mga internal organs dahil sa may ovary niya may malaki ng bag of blood, so binuksan na ng mga doctor yung whole tiyan niya, pinapasok yung mom niya sa operating room at sinabihan kung ano yung situation at sinabi kung ano procedure gagawin, they agreed so okey na.. tinangal yung malaking bag of blood, hindi siya entirely nalinis ng mabuti kase may mga sticky something na blood na kumakapit.. so kinuha yung mga nakuha sa tiyan to have an examination again, so by this time 2 weeks staka daw makukuha ang result, pag gising niya gulat siya why ang laki nghiwa ng tiyan niya kung appendix lang naman yung ino-perate, so they explained everything to her, so after few days umuwi na siya to rest, after 2 weeks tumawag na nga yung doctor sa house nila at pinapunta yung mom niya sa hospital urgent and immediately. Then nung umuwi na yung mom niya from the hospital sabi “anak, kainin mo na lahat ng gusto mong kainin” then few days nakikita niya yung mom niya talking to their realtives umiiyak, mga relatives niya visiting her sa kanila then giving her all, til one day nalaman na nga niya yung truth about sa sakit niya, may chocolatesis siya o ovarian cancer siya…nasa family nila yung ganun sakit, genetics, imagine too young for cancer diba.. na-sad siya at first pero naisip niya kung papa apekto siya hindi din naman siya gagaling, she prayed deeply to GOD and just accepted the fact na ganun na nga… she fights to survive sa sakit na pinag daraanan niya, umiiyak siya pero hindi niya pinapakita sa family niya, instead pinapakita niya na malakas siya at masaya siya…thank GOD at nasa low stage palang yung sakit niya at curable pa naman pag nag chemotherapy siya or radiotherapy siya , so she under go the theraphy for 6 months, so far the result was good, gumaling siya, and now living a normal life….but may chance na bumalik yung sakit niya, remember as I’ve mentioned kanina hindi fully nalinis yung ovary niya nung blood sticky na nakuha sakanya, and its not advisable na ioperate siya again sabi ng mga doctor… and the fact na forever niya dadalhin yung fact na wala na siya ng chance na mag ka anak.. sad in a way, but still given the chance to extend her life is something to be grateful of.. kaya now she needs a guy na maintindihan situation niya na hindi na siya pwede pa mag ka anak..
See? How grateful should we be… dahil hindi natin naranasan yung naranasan niya…. Siya nga she did hold on to GOD pa… So kung feeling miserable ka.. think again there are others na mas pa ang pinag daraanan.. thanks for reading my blog… more stories to come… c”,)

My ideal guy and GOD’s guy for me

Well anyway noh.. kahit wala me plans mag ka howe o mag asawa may ideal guy pa din me.. hehe wala lang para may standard lang hehe someone na Christian as in matured and continnue growing Christian… pero super importante din ang looks.. he have to be tall, white, handsome sa mga mata ko ang huggable (ayaw ko sa mataba o payatot)… mabango ( ayaw ko sa may putok, gosh hindi me makahinga, mahilig pa naman me mang amoy ng kilikili hahaha), matalino, magaling, masipag at marunong sa life… dapat hindi siya boring kasama…hindi isip bata… okey lang maging righteous huwag lang boring dapat may fun at trill ang relationship.. kase that’s life with mj… full of color and excitement.. very spontaneous and adventurous na tao me so dapat match para perfect couple… so far sa nagyon wala pa kong nahahanap na ganyang guy, meron 3 times na ko nag ka howe, my “almost” ideal guy, kaso things didn’t work out but still okey lang we all had fun that’s what I call experience hehe hindi lagi nahahanap at nakakatuluyan natin ang ideal natin.. mahirap yun.. kase parang more utak na yung ginamit which kelangan din talaga gumamit ng puso hehe dapat may “love” importante… well siyempre kelangan physically attractive siya sa mga mata ko.. mahirap na ang hindi hehe baka every morning gigising me full of regrets hehe importante mahal at accept niya ako kung sino ako.. accept niya na ganito ako.. sweet, mabait, spontaneous, mataray, masayahin, masungit, moody, talented, sporty, active, masipag, antukin, mapag mahal, maalaga, matipid sobra (barat), matakaw (paminsan patay gutom, oh my buffet hehehe) , sexy ( daring sometimes, GOD’s gift hehehe), cutie pretty and sometimes gorgeous hehehehe, makulit, sobrang sensitive, maarte paminsan, matalino (feeling magaling sometimes), ayaw mag patalo (lalo na pag tama), accept niya family ko, accept niya past ko ( na may 3 ex na ko, hey no regrets mga yun and no one can change that), accept niya schedule ko ( especially time ko with GOD).. and so importante mag kasundo kami.. ako boss at siya ang alipin… ay joke..hehehe basta magka sundo.. yung tipong kahit mag away kami ng ilang beses… harmonious pa din kaming magbabati at magkakasundo pa din in the end… and we’ll love each other after every fight…saya! how sweet… hehe Last month lang, a friend nag kwento sakin about standard for girls ng isang guy na friend namin, na gusto nila sa girls na wala pang nagiging howe… after the conversation napa isip me sabi ko sa sarili ko, oo nga noh.. paano na nga ako kung lahat ng guys sa church ganun mag isip.. wala na ko magiging howe at maka pag asawa me na sure ako Christian o wala ng chance na magkasama pa me sa list ng mga guys sa church, well affected ako for ilang weeks kaya nawala me lalo ng gana mag ka howe o mag isip pa na makaka pag asawa pa me… well I just came to realize, nung pina realize sakin ng some friends ko na hindi ganun yun mj… DUH!!! So what!! Kung hindi ako kasama sa list nila kung sino man yung mga yun if ever hehehe.. kasama ba sila sa list ko? Feeling nila super gwapo nila para mamili? Well sorry mas pretty ako para mamili at hindi mawalan, unless ayawin ko na talaga ng mag asawa hahaha… actually its more like this.. if a person really loves me.. kahit 10 pa naging howe ko.. he’ll accept.. after all howe lang yun hindi anak noh.. hehe well applicable lang etong sinasabi ko sa guys na hindi ako kasama sa list nila dahil eto ang reason hehehe then, may ilang friends ako na sinabihan ako na super sensitive daw ako and guys don’t like that daw… DUH!! Again.. So what!! Walang masama sa pagiging sensitive ko.. siguro konti pag sumobra na yung reaksyons ko cause of that sensitivity but still part yun ng pagiging girl ko.. and I think sweet and thoughtful people ang mga sensitive na tao hehehe so kung ayaw ng guy sa isang sensitive na tulad ko… may mga guys diyan na gusto yun.. o iintidihin yun.. madami pa din guys diyan na mamahalin ang ugali kong sensitive hehehe after all walang perfect girl same walang perfect guy.. c”,) walang spice ang relationship kung dull ang relationship hehe another may issue din sa ibang friends ko na daring daw me mag suot ng damit.. well in my opinion that’s fine.. occasionally… hehe sometimes okey lang maging daring.. hehe to show some skin.. some.. not all pa naman hehe… that’s fashion.. and I would truly appreciate ang guy na maiintidihan yun.. I know my limitations naman eh noh!!! Hehehe anyway someday makaka tagpo din me again ng guy na magmamahal sakin.. na almost perfect and right for me.. hehe yung will sakin ni GOD hehe

KSP ako…

Totoo and aminado ako na KSP ako…kulang sa pansin at kulang sa pag mamahal ng magulang.. hehe pinapansin naman ako at mahal naman ako ng parents ko.. yun nga lang mas mahal at pinpansin lang yung dalawa kong kapatid.. maybe kase bunsong lalaki at babae… o kase ako yung panganay na babae.. o baka kase nasa isip ng parents ko na ako yung panganay kaya lagi ako dapat umintindi, mag pasensya at lahat kaya ko kase ako nga yung matanda.. mahirap in a way.. pero okey lang naman.. sanay na ko..hehe pwede ko sabihin na siguro nag selos nga ako sa mga kapatid ko which is masama… but hindi naman sobra kase masaya naman ako for them eh… hehe simula bata nakita ko yung treatment nila samin.. iba talaga. In many ways.. dumating sa point nung bata ako na kala ko ampon ako.. hinanap ko pa birth certificate ko at pinunit sa pag aakalang ampon ako.. pero impossible eh kase kamukha ko mama at papa ko.. pati mga birth mark nila mga nunal same same so paano me magigng ampon hehe hindi hindi ako mapag kakaila na anak hehe well, thank GOD and to my parents because of them eto ang face ko.. cutie mj hehe anyway sabihin natin umabot ako sa age na ganito.. parang kulang sa pag mamahal o baka sobrang pag mamahal lang ang need ko which nahati samin tatlo magkakapatid kaya kinapus yung needs ko.. hehe anyway til now 23 na ko mag 24 nag seselos pa din me sa treatment na pinapakita ng parents ko sa mga kapatid ko hehe kaya paminsan tahimik lang me.. sa labas with friends at sa house medyo iba me.. sa labas im so talkative at masayahin all the time.. ganun din naman sa house, but not all the time nga lang.. madalas tahimik lang me at tulog, matakaw kase me sa tulog hehe pag naiinis me o nag seselos o masama loob ko tahimik lang me pero pag sobra na at galit na ko maingay na me hehe paminsan na-open ko sa parents ko about sa na-feefeel ko… iiyak me sobra habang nag-oopen up, mag change sila for awhile pero balik uli sa dati hehe anyway ok lang sanay na.. my whole life everything na iniisip ko at ginagawa ko para sa family ko.. para sa parents ko para maging proud sila sakin.. before high school to college hindi nila me maintindihan.. kahit anong gawin ko mali pa din for them.. but nung gruma-duate na ko ng college at nag work na-appreciate na nila me, at nagging proud.. actually moody sila hehe minsan lang sila maging proud sakin.. pero that’s fine.. atleast kahit konti meron… pero since bata wala me ginawa kung di isipin ang parents ko at family ko.. at i-please sila or gawin and give everything for them na kaya ko.. paminsan nakaka hurt na hindi nila alam yung mga iniisip at ginagawa ko tapus i-judge nila me na bad… pero ok lang hehe maybe eto yung reason na bakit ako lagi nag kaka howe kase nag hahanap ako ng taong mag give sakin ng so much love.. na hindi ma-fill ng family ko… actually alam eto ng mga nagging ex boyfriends ko, yan din kase ang napansin nila hehe but na-relaize ko na hindi solusyon yun kaya ayaw ko na din mag enter sa relationship at partly napagod na din talga me kase lagging disastrous ang kwento ng lovelife ko hehe… Sa sobrang mahal ko family ko dumating sa point this last week of September and the whole month of October na ayaw ko na mag howe o mag asawa kase hindi ko gusto iwan o ayaw ko iwan parents ko kase may family problem kami na malaki.. sa totoo samin mag kaka patid ako mas may malasakit sa parents ko.. yung dalawang bunso.. mas wala.. pero sila pa din ang favorite at mahal.. but its okey.. hindi ko sinasabi eto dahil feeling ako o dahil ako yung nag kwekwento… but eto kase yung nakikita ko din from my siblings… but hindi ko sinasabi na hindi mahal ng mga kapatid ko parents namin, natural mahal din sobra.. c”,) Last 2006 kinausap ko shoti ko sabi ko pag nag asawa me siya na bahala sa parents namin.. siya ang bubuhay dahil siya ang nag iisang anak na lalaki at sakanya talaga mapupunta parents namin… sagot niya sakin… ayaw ko nga may mga kamay at paa sila.. bahala sila mabuhay… sinagot ko siya at and I explained.. so far nakita ko clear na sakanya ang mga bagay bagay… but still sa ngayon mukhang kung dati gusto gusto ko na mag asawa… ngayon ayaw ko na… hehe walang plan hehe well alam naman lahat ni GOD mga nangyayari sa life ko.. at alam din niya what’s best for me so bahala na siya hehe im always praying naman for HIS will for me eh… kahit ano gustuhin give and blessed sakin ni GOD I am more than happy to accept… HE is my strength and my LORD.. c”,)